Szczelina odbytu

Szczelina odbytu jest owrzodzeniem o układzie linijnym zlokalizowanym w dolnej części kanału odbytu. Powstaje wskutek pęknięcia błony śluzowej odbytu wynikającego najczęściej z występowania przewlekłych zaparć i trudności w oddawaniu stolca. Twardy, zbity i zbyt duży stolec w porównaniu do szerokości odbytu (brak adaptacji kanału odbytu) powoduje uszkodzenie jego błony śluzowej.

Objawy wskazujące na obecność szczeliny odbytu to: silny ból towarzyszący oddawaniu stolca, ból i wzrost napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu oraz krwawienie (czasami w postaci krwi na papierze toaletowym).

Szczelina odbytu zwykle ma postać wąskiego i płytkiego pęknięcia. W przypadkach, gdy dochodzi do dodatkowego nadkażenia rany powstaje przewlekła szczelina odbytu, która utrzymuje się nawet powyżej dwóch miesięcy. Rana jest głębsza, a w jej obrębie może tworzyć się ropień lub przetoka okołoodbytnicza.

Leczenie szczeliny odbytu

Leczenie szczeliny odbytu polega na stosowaniu środków zmiękczających stolec (parafina, laktuloza), diety bogatej w błonnik. Gojenie przyspieszą również preparaty nawilżające oraz nasiadówki w wodzie z mydlinami czy środki rozluźniające zwieracz wewnętrzny odbytu. W przypadkach, gdy leczenie takie jest nie skuteczne konieczne jest chirurgiczne wycięcie szczeliny oraz boczne nacięcie zwieracza wewnętrznego odbytu.

Dorota Kozera

Bibliografia:

• W. Noszczyk: Chirurgia, Tom 2.